Αναζήτηση

Είναι γνωστή στους περισσότερους οινόφιλους στην Ελλάδα η μαγική τετράδα της νέας γενιάς οινοποιών της Νάουσας: Δαλαμάρας, Διαμαντάκος, Θυμιόπουλος και Μαρκοβίτης. Η ομαδοποίηση αυτή δεν έγινε μόνο επειδή και στις τέσσερις περιπτώσεις οι πρωταγωνιστές είναι νέοι άνθρωποι, γεννημένοι τη δεκαετία του 1980, αλλά επειδή και οι τέσσερις με βοήθεια το επιστημονικό τους υπόβαθρο αλλά και την βαθιά αντίληψη της παράδοσης της Νάουσας έχουν επαναπροσδιορίσει με τα κρασιά τους τον οινικό πλούτο της ιστορικής περιοχής και παρουσιάζουν ένα συνεργειακό μοντέλο ανάπτυξης σπάνιο και μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα.

Αυτή τη φορά επιλέξαμε να επισκεφτούμε το Κτήμα Διαμαντάκου στη θέση Μαντέμι, μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από το κέντρο της Νάουσας. Γιορτινή ατμόσφαιρα επικρατούσε μέσα και έξω από το οινοποιείο. Τόσο η λιακάδα όσο και η όμορφη μεσημεριανή εκδήλωση που είχε διοργανωθεί με τις μουσικές tango να πλημμυρίζουν τις αίθουσες του οινοποιείου Διαμαντάκου δημιουργούσαν μια όμορφη κοσμοπολίτικη αύρα. Τα δε κρασιά ήταν πραγματικά κομψότατα και δικαιολογούσαν απόλυτα την καταξίωση που έχει ο παραγωγός στις συνειδήσεις των οινοφίλων της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Στο Κτήμα Διαμαντάκου το έδαφος αποτελείται από μια διαπεραστική, αρκετά μαλακή σκούρα καφέ πέτρα η οποία ονομάζεται ‘Μαντέμι’. Το έδαφος αυτό –που δίνει και το όνομα στην περιοχή- επιτρέπει στις ρίζες των αμπελιών να κατευθύνονται εύκολα προς τα κάτω, ψάχνοντας βαθύτερα για τροφή και υγρασία και χαρίζοντας στα σταφύλια, και αργότερα στο κρασί, χαρακτήρα και βάθος.

Εξάλλου, αυτό που διαφοροποιεί τα κρασιά της Νάουσας μεταξύ τους είναι τα διαφορετικά εδάφη στα οποία είναι φυτεμένα τα αμπέλια του κάθε παραγωγού. Αυτός είναι και ο πιθανότερος λόγος που εξηγεί γιατί πολλοί χαρακτηρίζουν τη Νάουσα ως ‘Βουργουνδία της Ελλάδας’.

Ιδιοκτήτης και υπεύθυνος του Κτήματος Διαμαντάκου είναι ο οινολόγος Γιώργος Διαμαντάκος ο οποίος ανήκει στην τρίτη γενιά του οινοποιείου με την πρώτη φύτευση αμπελώνα από τον παππού του. Παρών στην προσπάθεια είναι φυσικά και ο πατέρας του Γιώργου ο οποίος συνδράμει σημαντικά με την εμπειρία και τις γνώσεις του. Το ρυθμό του Κτήματος όμως τον δίνει ο Γιώργος ο οποίος έχει καθορίσει τα χαρακτηριστικά της δουλειάς τους: τάση για χρήση όλο και μεγαλύτερων βαρελιών (500 λίτρων), προέλευση δρυός γαλλική και αμερικάνικη, μέσος όρος ηλικίας τους τα δυόμιση χρόνια, ελεγχόμενες στρεμματικές αποδόσεις, έμφαση στο φρούτο και τον αρωματικό χαρακτήρα της ποικιλίας με την πολύ καλή τανική δομή η οποία χαρακτηρίζει το Ξινόμαυρο.

Μετά από τη βόλτα στον αμπελώνα των 40 στρεμμάτων επιστρέφουμε στο οινοποιείο, που είναι χτισμένο ακριβώς στο κέντρο του αμπελώνα. Επισκεπτόμαστε το κελάρι με τα βαρέλια, την αίθουσα οινοποίησης και το αποστακτήριο. Συζητώντας με το Γιώργο μαθαίνουμε ότι το 2015 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τη Νάουσα, με πολύ υγιές σταφύλι και καλές προοπτικές. Το αναφέρουμε γιατί η παραγωγή κρασιού δεν είναι ποτέ εγγυημένη, η φύση είναι σοφή αλλά κάποιες φορές σκληρή: το 2014 δεν πήραν καθόλου σταφύλια στο Κτήμα Διαμαντάκου, καθώς το δίωρο χαλάζι πριν τον τρύγο κατέστρεψε ολόκληρη την παραγωγή.

Τελικά καταλήγουμε στην κύρια αίθουσα όπου δοκιμάζουμε τρία κρασιά: το λευκό Πρεκνάδι και την ερυθρή Νάουσα σε δύο χρονιές. Μοιράζομαι μαζί σας τις σημειώσεις μου: